Ze laat haar handen zakken in het wit van de gestremde melk, vult één voor één de plastic kommen met gaatjes en legt ze op een blad om uit te lekken. Ze zullen het vloeibare deel verliezen, omgedraaid worden en apart gezet worden. Deze kazen bewaren de frisse berglucht en de geur van het weiland, voeding die afhankelijk van het seizoen steeds verandert. En in de kelder zal de laatste transformatie plaatsvinden, dankzij een samenspel van tijd en vochtigheid.
Van de lente tot de herfst zijn dit alledaagse handelingen voor Agitu Ideo Gudeta, die sinds 2010 een bedrijf heeft dat zich bezighoudt met geitenhouderij en de productie van biologische kaas in de bergen van Trentino. Zij neemt al het werk voor haar rekening, zoals twee keer per dag melken, bij zonsopgang en zonsondergang. Daarnaast verzorgt ze de productie en de verkoop van de kazen, ze brengt de geiten naar een gebied om te grazen, ze zorgt ervoor dat ze genoeg voedsel en water hebben en helpt bij bevallingen, die plaatsvinden op een natuurlijke manier. Tegenwoordig wordt Agitu beschouwd als een van de excellente fabrikanten in de provincie Trente. In 2015 is zij door Slow Food bekroond met de “Resistenza casearia”, een prijs voor mensen die het ‘zuivelverzet’ volhouden en op traditionele wijze zuivel produceren. Ze heeft daarnaast deelgenomen aan belangrijke evenementen zoals Expo en Terra Madre in 2014.
Agitu is in 1978 geboren in Addis Abeba. Ze koos er uit nieuwsgierigheid voor om naar de universiteit in Italië te gaan, want ze wilde meer van de wereld zien, maar haar doel was om terug te keren naar Ethiopië zodra ze klaar was met studeren. Dus is ze na het voltooien van haar studie sociologie in Trento teruggekeerd naar haar eigen land. Daar startte ze een ontwikkelingsproject in een landelijk gebied waarbij verschillende boerenfamilies betrokken waren. In 2010 was ze echter gedwongen om te vluchten. Haar leven was in gevaar als gevolg van de protesten tegen landroof. Dit fenomeen van onteigening en verkoop van grond door de regering – in het voordeel van de multinationals – is een nieuwe vorm van kolonialisme die verwoestend is voor het milieu en de lokale boerengemeenschappen.
“Na die harde slag, was het voor mij logisch om terug te keren naar Italië. Trentino is mijn tweede thuis”, zegt Agitu, “maar de vlucht uit Ethiopië vormde een diepe wond. Ik moest weer vanaf nul beginnen en wel meteen, om niet weg te zinken in de wanhoop van wat ik had verloren.” Ze voelde de drang om iets voor zichzelf te creëren, iets positiefs, dat haar voldoening zou geven en dat zou bijdragen aan de gemeenschap en het milieu. Het idee om geiten te houden ontstond toen Agitu hoorde van een bepaald ras, de bonte mochena, dat eens heel veel voorkwam in Trentino, maar dat nu bijna verdwenen is, omdat het onvoldoende productief is. Ze voelde onmiddellijk sympathie voor deze zwart-witte geit, die langharig is, een beetje gedrongen en anarchistisch, en die in staat is om minder melk te produceren dan de geselecteerde rassen, maar daarentegen wel van hoge kwaliteit en met minder behoeften, wat paste binnen haar idee van landbouw en duurzaamheid.
Het bedrijf van Agitu, “La capra felice” (“De gelukkige geit”), is ontstaan in Vallarsa, in Trambileno, aanvankelijk met vijftien dieren. De onderneming was niet meteen haar hoofdactiviteit: ze verdiende haar geld met werken in een café, en in de tussentijd volgde ze cursussen om kaas te leren maken en om in alle opzichten een ondernemer te worden. Haar kennis groeide samen met de kudde, die nu zo’n honderd dieren telt. In het begin molk ze met de hand, vanaf 2015 gebeurt dit machinaal. “Het is minder vermoeiend, maar ik mis het geluid van mijn handen die in de uiers knijpen, de melk die de doorzichtige kan vult, de geiten die me roepen en de tonen van Chopin op de achtergrond,” zegt ze.
Twee jaar geleden verhuisde Agitu naar Valle San Felice, dat deel uitmaakt van Mori, in Val di Gresta. Hier heeft de gemeente haar de mogelijkheid gegeven om een perceel te huren dat bestemd is voor maatschappelijke doeleinden, aangezien haar werk verenigbaar is met de waarde die deze gebieden moeten houden voor de gemeenschap. Zij is er met haar positiviteit moeiteloos in geslaagd om te integreren in deze microkosmos. “Werken is, als je iets doet wat je leuk vindt, niet zwaar. Het leidt tot beschouwing,” concludeert Agitu en ze legt uit: “Ik zie de perfecte balans van mijn werk: de dieren grazen, bemesten het land, geven melk van hoge kwaliteit en ik maak er een authentieke kaas van, niet het eerste het beste product. De smaak is bijzonder, omdat ik rauwe melk gebruik, zonder toevoeging van industriële fermenten. ”
Vertaling: Kristel Van Kuije, ALPY vzw
Bron: http://www.dislivelli.eu
Fotografie: http://www.lacaprafelice.com
Meer informatie over ledenvoordelen bij schaapherders en boeren in Zuid-Tirol op aanvraag bij ALPY vzw.
ALPY vzw 